ای آنکه زنده از نفس توست جان من
 آن دم که با توام، همه عالم ازان من
آن دم که با توام، پِرم از شعر و از شراب
 می ریزد آبشار غزل از زبان من
آن دم که با توام، سبکم مثل ابرها
 سیمرغ کی رسد به بلندآسمان من
بنگر طلوع خنده ی خورشید بر لبم
زان روشنی که کاشتی ای باغبان من!
با تو سخن ز مهر تو گفتن چه حاجت است؟
 خود خوانده ای به گوش من این، مهربان من 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: