رسول خدا (ص ) فرمود: خوشروئى کینه دل را میبرد.

*****

امیرالمؤ منین (ع ) مى فرمود: با تفکر دل خود را بیدار ساز و در شب پهلو از بستر خواب بدور دار، و از خداى پروردگارت پرواکن .

*****

امیرالمومنین علی (ع) :
ای فرزند آدم ، اگر از دنیا بقدر کفایتت بخواهی اندکی از دنیا تورا کفایت میکند 
و اگر بیش از کفایتت بخواهی همه ی دنیا هم برای تو بس نمیشود .

***** 

امام صادق (ع) :
آنگاه که مومن به برادرش تهمت زند ، ایمان در دل او ذوب و ناپدید میشود ، 
همانگونه که نمک در آب ناپدید میشود .

*****

امام صادق (ع ) مى فرمود:
جبرئیل علیه السلام نزد پیغمبر صلى الله علیه و آله آمد و عرض کرد: اى محمد 
پروردگارت سلام مى رساند و مى گوید: با مخلوقم مدارا کن
 

سراپا اگر زرد پژمرده ایم
ولی دل به پاییز نسپرده ایم
چو گلدان خالی ، لب پنجره
پر از خطارات ترک خورده ایم
اگر داغ دل بود ، ما دیده ایم
اگر خون دل بود ، ما خورده ایم
اگر دل دلیل است ، آورده ایم
اگر داغ شرط است ، ما برده ایم
اگر دشنه ی دشمنان ، گردنیم !
اگر خنجر دوستان ، گرده ایم !
گواهی بخواهید ، اینک گواه :
همین زخمهایی که نشمرده ایم !
دلی سربلند و سری سر به زیر
از این دست عمری به سر برده ایم 

(روحش شاد)

رسول خدا (ص ) فرمود: هر كه پيش از سلام كردن آغاز بسخن كند پاسخش را نگوئيد، و فرمود: پيش از سخن گفتن بسلام كردن آغاز گفتار كنيد، و هر كه پيش از سلام كردن آغاز سخن كرد پاسخش ‍ ندهيد.

*****

حضرت امام صادق عليه السلام فرمود: هر كه صبح كند و در دل قصد ستم كردن بكسى را نكند خداوند هر گناهيكه آن روز كرده بيامرزد تا خونى نريزد، و مال يتيمى را بحرام (و ناحق ) نخورد.

*****

صالح بن حكم گويد: شنيدم كه مردى از حضرت صادق عليه السلام مى پرسيد و مى گفت : مردى ميگويد: ترا دوست دارم من چگونه بدانم كه او مرا دوست دارد؟ (و راست ميگويد) فرمود: دلت را آزمايش كن پس اگر تو نيز او را دوست دارى (بدان كه ) او هم تو را دوست داد.

******

امام باقر عليه السلام فرمود: عجب است از متكبرى كه بخود مينازد، در صورتيكه از نطفه آفريده شده ، سپس مردارى گنديده شود، و در اين ميان نميداند با او چه خواهد شد.

******

به خدا سوگند از گناه نجات نيابد (و رها نشود) جز كسى كه بدان اعتراف كند.
 و نيز آن حضرت عليه السلام فرمود: در توبه پشيمانى كافى است .  امام باقر (ع)

******

میانِ خورشیدهای همیشه
زیباییِ تو
لنگری‌ست ــ
خورشیدی که
از سپیده‌دمِ همه ستارگان
بی‌نیازم می‌کند.
نگاهت
شکستِ ستمگری‌ست ــ
نگاهی که عریانیِ روحِ مرا
از مِهر
جامه‌یی کرد

احمد شاملو 

تا با غم عشق تو مرا کار افتاد
بیچاره دلم در غم بسیار افتاد
بسیار فتاده بود هم در غم عشق
اما نه چنین زار که این بار افتاد
سودای تورا بهانه ای بس باشد
مه گوش تو را ترانه ای بس باشد
در کشتن ما چه میزنی تیر جفا
 مارا سر تازیانه ای بس باشد

مولوی 

هیچ ورزشی برای ” قلب”

مفید تر از خم شدن و گرفتن دست ” افتادگان” نیست . . .

.

.

.

وقتی خدا مشکلت رو حل میکنه

به تواناییش ایمان داری

وقتی خدا مشکلت رو حل نمی کنه

به تواناییت ایمان داره . . . 

آمدي وه كه چه مشتاق و پريشان بودم
تا برفتي ز برم صورت بي جان بودم
نه فراموشيم از ذكر تو خاموشي بود
كه در انديشه اوصاف تو حيران بودم
بي تو در دامن گلزار نخفتم يك شب
كه نه در باديه ی خارمغيلان بودم
زنده مي كرد مرا دم به دم اميد وصال
ورنه دور از نظرت كشته هجران بودم
به تولاي تو در آتش محنت چو خليل
گوييا در چمن لاله و ريحان بودم
تا مگر يك نفسم بوي تو آرد دم صبح
همه شب منتظر مرغ سحر خوان بودم
سعدي از جور فراقت همه روز اين مي گفت
عهد بشكستي و من بر سر پيمان بودم

سعدی

پیامبر خدا (ص)
خداوند جوانی را که جوانی خویش را در راه طاعت خداوند متعادل بگذراند دوست می دارد .

*****

امام علی (ع)
از شبهه حذر کنید ؛ زیرا که شبهه به قصد فتنه ( گمراه سازی ) ساخته شده است .

*****

 امام علی (ع)
خوشبخت کسی است که در طاعت [خدا] اخلاص داشته باشد .

*****

امام علی (ع)
برای خدا به دیدن اهل طاعت او برو و هدایت را از اهل ولایت او بگیر .

*****

امام صادق (ع)
راز تو جزئی از خون توست ، پس نباید که در رگهای غیر رگهای تو جریان یابد .

حضرت امير عليه‏السلام در وصيت به امام حسن عليه‏السلامفرمود: ادب، مايه بارورى عقل و تزكيه قلب و زينت زبان و راهنماى انسان به اخلاق پسنديده است، اگر ادب همراه انسان نباشد او حيوانى رها شده بيش نيست، خداوند به ادب خير دهد كوچك را آقايى مى‏بخشد، پس در جستجوى ادب باش تا شخصيت وثروت بدست آورى، هركس پى ادب باشد به وسيله آن چيره مى‏شود كسى كه آن را رها كند بر او چيره مى‏شوند و حمله مى‏آورند. 

وقتی دل سودایی میرفت به بستانها —— بی خویشتنم کردی، بوی گل و ریحانها
گه نعره زدی بلبل، گه جامه دریدی گل —— تا یاد تو افتادم، از یاد برفت آنها
ای مهر تو در دلها، وی مهر تو بر لبها —— وی شور تو در سرها، وی سر تو در جانها
تا عهد تودربستم، عهد همه بشکستم —— بعد از تو روا باشد، نقض همه پیمانها
تا خار غم عشقت آویخته در دامن —— کوته نظری باشد، رفتن به گلستانها
آنرا که چنین دردی از پای دراندازد —— باید که فروشوید دست از همه درمانها
گر در طلبش رنجی، ما را برسدشاید —— چون عشق حرم باشد، سهل ست بیابانها
هر تیر که در کیش ست، گر بر دل ریش آید —— ما نیز یکی باشیم از جمله قربانها
هر کو نظری دارد،با یار کمان ابرو —— باید که سپر باشد، پیش همه پیکانها
گویند مگو سعدی چندین سخن از عشقش —— میگویم و بعداز من گویند به دورانها
(شیخ اجل) 

خویشتن داری، زینت فقر است و سپاس گزاری زینت غنا و توانگری. امام علی (ع)

*****

ياد مرگ، خواهش‏هاى نفس را مى‏ميراند و رويشگاه‏هاى غفلت را ريشه كن مى‏كند و دل را با وعده‏هاى خدا نيرو مى‏بخشد و طبع را نازك مى‏سازد و پرچم‏هاى هوس را درهم مى‏شكند و آتش حرص را خاموش مى‏سازد و دنيا را در نظر كوچك مى‏كند. امام صادق (ع)

*****

سه كس اند كه جز در سه جا شناخته نمى شوند: بردبار جز در هنگام خشم، شجاع جز در جنگ و برادر جز در هنگام نيازمندى. امام صادق (ع)

*****

حق كسى كه به تو نيكى كرده ، اين است كه از او تشكر كنى و نيكى اش را به زبان آورى و از او به خوبى ياد كنى و ميان خود و خداى عزّوجلّ برايش خالصانه دعا كنى ، هرگاه چنين كردى بى گمان در پنهان و آشكار از او تشكر كرده اى . سپس اگر روزى توانستى نيكى او را جبران كنى ، جبران كن . امام سجاد (ع)

*****

شب زنده دارى، خواب را شيرين تر و گرسنگى، غذا را لذت بخش تر مى كند. امام هادی (ع)

بزرگترين داروي خشم ، صبر و درنگ است. سنکا

.

.

.

از انديشه ها و آرزوهاي ديگران ، براي موفقيت خود کمک بگيريد. پاندر 

هرگاه امّت من دنيا را بزرگ بدارند، خداوند شكوه اسلام را از آنان مى‏ گيرد. رسول اکرم (ص)

*****

امام حسین (ع): در مواردی که حقْ تو را ملزم می سازد ، بر آنچه نمی پسندی ، شکیبا باش و در مواردی که هوای نفس تو را فرا می خواند، از آنچه که به ناحق است و دوست میداری ، خود را نگه دار .

*****

امام حسین (ع): ای‌ فرزند آدم‌، به‌ یاد آور مُردن‌ پدران‌ و فرزندانت‌ را، کجا بودند و اکنون‌ رهسپار چه‌ جایی‌ شده‌اند؟ می بینم‌ که‌ تو نیز به‌ همین‌ زودی‌ به‌ آنان‌ خواهی‌ پیوست‌ و باعث عبرت‌ دیگران‌ خواهی‌ گشت‌.

*****

امام حسین (ع): ثروتی‌ را که‌ داری‌ اگر به‌ مصرف‌ خودت‌ نرسانی‌ ثروت‌ مال‌ تو نیست‌، تو از آن‌ ثروت‌ هستی، بنابر این‌ به‌ ثروت‌ خودت‌ امان‌ مده‌ و گرنه‌ او به‌ تو امان‌ نخواهد داد و پیش‌ از آنکه‌ ثروت‌، تو را به‌ مصرف‌ خود برساند تو آن‌ را به‌ مصرف‌ خویشتن‌ برسان‌ .

*****

گناهانى كه باعث نزول عذاب مى‏شوند، عبارت‏اند از: ستم كردن شخص از روى آگاهى، تجاوز به حقوق مردم، و دست انداختن و مسخره كردن آنان. امام سجاد (ع)
 

آيا شـما را به بهترين اخلاق دنيا و آخرت راهنمايى كنم؟ آن است ‏كه:
با هركس كه از تو گسسته است، بپيوندى؛
به هركس كه تو را محروم كرده، عطا كنى؛
 و هركس را كه به تو ستم كرده است، عفو كنى. پیامبر اکرم (ص)

*****

به همان اندازه كه عفو و گذشت، روح انسان را آرامش و آسايش مى‏بخشد، كينه‏توزى و انتقام جويى موجب رنج درونى و عذاب روحى است.  امام علی (ع)

*****

امام عـلى عليه‏السلام فرمود: هر چه را مردم به تو گفتند، به مردم مگو و بر مگردان، كه همين در نادانى و حماقت، كافى است!

*****

امام عـلى عليه‏السلام فرمود: شب و روز در تو عمل مى‏كنند، تو هم در شب و روز عمل كن، و از تو مى‏گيرند، پس تو هم از آنها بگير.

*****

امام صادق عليه‏السلام در وصف مؤمنان كامل مى‏فرمايد: آنان كسانى‏اند كه در روزگار سختى وآسايش به برادران خود نيكى مى‏كنند، در تنگدستى ديگران را بر خود ترجيح مى‏دهند و خداوند در وصف ايشان فرموده است «و از خود گذشتگى مى‏كنند، در حالى كه خود بشدّت به آن نياز دارند.» 

  على بن شعیب، یکى از شاگردان با استعداد و لایق آن حضرت، می گوید: روزى به خدمت امام رضا(علیه السلام) رفتم، از من پرسید: یا على! چه کسى از نظر زندگى بهترین مردم است؟ عرض کردم: اى سرور و آقاى من! شما به این مطلب از من داناترید. بعد از آن فرمود: «یا على، مَنْ حَسَّنَ مَعاشَ غَیْرِهِ فى مَعاشِهِ.»; کسى که امور زندگى دیگران را از طریق امورِ زندگى خویش نیکو می گرداند. و سپس ادامه داد: می دانى چه کسى از نظر زندگى از همه مردم بدتر است؟ جواب دادم: شما داناترید. فرمود: کسى که دیگران از زندگى او بهره اى ندارند. 

 گر روزگاری ، شأن و مقامت پائین آمد نا امید مشو ، زیرا آفتاب هر روز هنگام غروب پائین میرود تا بامداد روز دیگر بالا بیاید .

.

.

.

نیرومندترین مردم آن است که خشم خود را نگه دارد .

با درودی به خانه می آیی و
با بدرودی
خانه را ترک می گویی
ای سازنده!
لحظه ی ِ عمر ِ من
به جز فاصله یِ میان این درود و بدرود نیست:
این آن لحظه ی ِ واقعی ست
که لحظه ی ِ دیگر را انتظار می کشد.
نوسانی در لنگر ساعت است
که لنگر را با نوسانی دیگر به کار می کشد.
گامی است پیش از گامی دیگر
که جاده را بیدار می کند.
تداومی است که زمان مرا می سازد
لحظه ای است که عمر ِ مرا سرشار می کند.

لبانک ز شوق گل شاداب توان داشت /

من نوحه سرای گل افسرده خویشم /

شادم که دگر دل نگراید سوی شادی/

تا داد غمش ره، بر سرا پرده خویشم/

پی کرد فلک مرکب آمالم و در دل /

خون موج زد از بخت بد آورده خویشم/

گویند که: «امید و چه نومید!» ندانند/

من مرثیه خوان وطن مرده خویشم /
( م- امید)

هيچكس در دل تاريكي شب
با چراغي به سراغم نرسيد
هيچكس موقع پژمردن برگ
با گلي تازه به باغم نرسيد
هيچكس بازو به بازويم نداد
اي روزگار
گل پريشان شد ،زمستان شد بهار
از جواني نيست چيزي يادگار
هيچكس اين روزها همدرد و همرازم نشد
آگه از درد من و دلتنگي سازم نشد
باغ زير بال پروازم نشد
هيچكس

باران گرفت نیزه و قصد مصاف کرد
آتش نشست و خنجر خود را غلاف کرد
گویی که آسمان سر نطقی فصیح داشت
با رعد سرفه های گران سینه صاف کرد
تا راز عشق ما به تمامی بیان شود
با آب دیده آتش دل ائتلاف کرد
جایی دگر برای عبادت نیافت عشق
آمد به گرد طایفه ی ما طواف کرد
اشراق هر چه گشت ضریحی دگر نیافت
در گوشه ای ز مسجد دل اعتکاف کرد
تقصیر عشق بود که خون کرد بی شمار
باید به بی گناهی دل اعتراف کرد

دل می رود ز دستم صاحب دلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا
کشتی شکستگانیم ای باد شرطه برخیز
باشد که باز بینیم دیدار آشنا را
ده روزه مهر گردون افسانه است و افسون
نیکی به جای یاران،فرصت شمار بارا
ای صاحب کرامت،شکرانه ی سلامت
روزی تفقدی کن درویش بینوا را
آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است:
با دوستان مروت،با دشمنان مدارا
هنگام تنگ دستی،در عیش و کوش و مستی
کاین کیمیای هستی قارون کند گدا را
سرکش مشو که چون شمع از غیرتت بسوزد
دلبر که در کف او موم است سنگ خارا
آیینه ی سکندر جام می است بنگر
تا بر تو عرضه دارند احوال ملک دارا
خوبان پارسی گو،بخشندگان عمرند
ساقی بده بشارت رندان پارسا را
حافظ به خود نپوشید این خرقه ی می آلود
ای شیخ پاک دامن،معذور دار مارا 

گر چه با يادش، همه شب، تا سحر گاهان نيلي فام،

بيدارم؛

گاهگاهي نيز،

وقتي چشم بر هم مي گذارم،

خواب هاي روشني دارم،

عين هشياري !

آنچنان روشن كه من در خواب،

دم به دم با خويش مي گويم كه :

بيداري ست ، بيداري ست، بيداري !

کسي نیست در این گوشه فراموشتر از من
وز گوشه نشینان توخاموشتر از من
هر کس به خیالیست هم آغوش و کسی نیست
ای گل به خیال تو هم آغوشتر از من
می*نوشد از آن لعل شفقگون همه آفاق
اما که در این میکده غم نوشتر از من
افتاد جهانی همه مدهوش تو لیکن
افتاده*تر از من نه و مدهوشتر از من
بی ماه رخ تو شب من هست سیه*پوش
اما شب من هم نه سیه*پوشتر از من
گفتی تو نه گوشی که سخن گویمت از عشق
ای نادره گفتار کجا گوشتر از من
بیژن*تر از آنم که بچاهم کنی ای ترک
خونم بفشان کیست سیاوشتر از من
با لعل تو گفتم که علاجم لب نوشی است
بشکفت که یارب چه لبی نوشتر از من
آخر چه گلابی است به از اشک من ای گل؟
دیگی نه در این بادیه پرجوشتر از من

استاد شهريار

بــه مــن تکيــه کــن!
مــن تمــام هستــي ام را
دامني مي کنــم تــا تــو ســرت را بــر آن بنــهي!
تمــام روحــم را
آغــوش مي ســازم تا تــو در آن از هــراس بيــاســايي!
تمــام نيــرويــي را کــه در دوســت داشتــن دارم
دستــي مي کنــم تــا چهــره و گيســويــت را نــوازش کنــد!
تمــام بــودن خــود را
زانــويي مي کنــم تــا بــر آن بــه خــواب روي!
خــود را، تمــام خــود را
بــه تــو مي سپــارم تــا هــر چــه بخــواهي از آن بيــاشــامي!
از آن بــرگيــري، هــر چــه بخــواهي از آن بســازي، هــر گــونه
بخـواهي، بــاشــم!
از ايــن لحظــه مــرا داشتــه بــاش!

دکتر علی شریعتی 

هست شب یک شب دم کرده و خاک
رنگ رخ باخته است.
باد نوباوه ی ابر از بر کوه
سوی من تاخته است.
هست شب همچو ورم کرده تنی گرم در استاده هوا
هم از این روست نمی بیند اگر گمشده یی راهش را
با تنش گرم بیابان دراز
مرده را ماند در گورش تنگ
به دل سوخته ی من مانند
به تنم خسته که می سوزد از هیبت تب!
هست شب. آری شب. 

(نیما)

¯هر کس خودش را با ما بداند و خدا را اطاعت نکند از ما نیست¯

******

¯هر کس وظایف خود را نسبت به مؤمنان انجام دهد خداوند و فرشتگان به او
مباهات می کنند¯ 

*****

¯هیچ خویشتنداریی سودمندتر از دوری از حرام و پرهیز از آزار مؤمنان نیست¯

*****

¯قرآن ریسمان محکم الهی ورشته استوار و مطمئن او در میان بندگان است¯

*****

¯قرآن، سخن خدا است از مرز آن مگذرید و هدایت و سعادت را در غیر آن نجویید
که گمراه خواهید شد¯

شهادت امام رضا (ع) بر عموم شیعیان تسلیت باد

چهل حدیث گهربار ازپیامبر اکرم (ص) و امام حسن مجتبی (ع) 

- هر چه فرزند آدم پیرتر می شود 2 صفت در او جوانتر می گردد: حرص و آرزو.

پیامبر اکرم (ص)

.

.

.

هان اى مردم! كسى كه براى خدا نصیحت كند و كلام خدا را راهنماى خود گیرد، به راهى پایدار رهنمون شود و خداوند او را به رشد و هدایت موفّق سازد و به نیكویى استوار گرداند، زیرا پناهنده به خدا در امان و محفوظ است و دشمن خدا ترسان و بىیاور است و با ذكر بسیار خود را از [معصیت خداى] بپایید.

امام حسن مجتبی (ع)

دل ساده
برگرد و در ازای یک حبه کشک سیاه شور
گنجشک ها را
از دور و بر شلتوک ها کیش کن
که قند شهر
دروغی بیش نبوده است 

(زنده یاد حسین پناهی)

 دلتنگی های آدمی را، باد ترانه ای می خواند

در انتهای هر سفر
در آیینه
دار و ندار خویش را مرور می کنم
این خاک تیره این زمین
پاپوش پای خسته ام
این سقف کوتاه آسمان
سرپوش چشم بسته ام
اما خدای دل
در آخرین سفر
در آیینه به جز دو بیکرانه کران
به جز زمین و آسمان
چیزی نمانده است
گم گشته ام ‚ کجا
ندیده ای مرا ؟

حسین پناهی