سرانجام خودبينى

سير و سياحت از عبادات شريعت حضرت عيسى(ع) بود، در يكى از اين سفرهاى سير و سياحت، عيسى(ع) همراه يك مرد كوتاه قد به كنار دريا آمدند، عيسى گفت: «بسم الله بصحه منه»: (به نام خدا با صحت يقينى كه به خداوند دارم) و روى آب حركت كرد، بى آنكه غرق شود.
مرد كوتاه قد نيز همين جمله را گفت و روى آب حركت کرد، بى آنكه غرق شود، در راه، عجب و خودبينى، او را فرا گرفت و با خود گفت: من چه كمبودى نسبت به عيسى دارم و او چه برترى بر من دارد، زيرا من هم روى آب راه مى روم.
تا اين فكر آلوده را كرد زير پايش سست شد و نزديك بود كه غرق شود، صدايش بلند شد كه اى عيسى! به فريادم برس، عيسى(ع) دست او را گرفت و نجاتش داد، و به او فرمود: چه شد كه نزديك بود غرق گردى؟
او در پاسخ گفت: من خيال كردم كه تو چه برترى بر من دارى...
عيسى(ع) فرمود: آرى، تو خود را در غير محلى كه خدا قرار داده جا زدى، و خداوند بر تو غضب كرد. 
او از فكر باطل و خودبينى توبه كرد، آنگاه به صورت اول همراه عيسى(ع) روى آب دريا به راه خود ادامه دادند. 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: